Een valkuil waar schrijvers nogal eens in lazeren: alleen maar zenden.
Je hebt superveel kennis over je onderwerp en je knalt het de wereld in. Zo! Alsjeblieft!
Wat je in alle enthousiasme soms vergeet, is dat er aan de andere kant van je groeiende tekstdocument een persoon zit. Je lezer. Op wie je iets wil overbrengen.
Dat doe je niet door diegene te bedelven onder jouw shitload aan kennis.
Dat doe je wel door je te verplaatsen in je lezer en hem of haar een goed gedoseerde mix aan te bieden van dingen die misschien al bekend zijn en dingen die nog niet bekend zijn.
Dat vraagt van jou dat je weet wie je lezer is en dat je je indenkt hoe diegene jouw tekst ontvangt.
Ik begeleid nu iemand die schrijft over de wondere wereld van het water(schap). Zijn expertise is enorm maar hij weet de vertaalslag te maken, aan te sluiten bij de belevingswereld van zijn lezer. Kijk maar:
Een watersysteem hoort rond de 15 millimeter neerslag (die in 24 uur valt) af te kunnen voeren. Nou zegt zo’n cijfer je waarschijnlijk niks. Maar als je bedenkt dat een forse bui al gauw meer dan 15 millimeter neerslag geeft, een hoosbui tussen de 50 en 100 millimeter oplevert en een clusterbui 100 tot 200 millimeter, dan vraag je je misschien af hoe we überhaupt droge voeten houden.
Dus:
- Bedenk op wie je mikt met je tekst
- Vraag je af hoeveel voorkennis diegene heeft
- Vraag je af welke vragen er zouden kunnen rijzen
- Benoem die vragen hardop in je tekst en beantwoordt ze
- Maak het zo beeldend en concreet mogelijk
Zo beeldend als ‘7500 badkuipen vol water’ die elke tel door een groot gemaal vanuit de polder in de rivier worden gepompt. Dat zie je voor je.
Ook bezig met je boek? Hoe gaat het? Misschien heb je hier wat aan: ons ebook Vijf vette valkuilen bij het schrijven van je businessboek.
