‘Wordt het dan niet te simpel, mijn verhaal?’ vroeg ze, nu anderhalf jaar geleden. We zaten op een zonnig terras in Amersfoort haar manuscript te bespreken.
Een paar dagen daarvoor had ik haar eerste hoofdstuk bekeken. Daaruit sprak enorm veel kennis en ervaring, en ook haar geworstel om dat alles te vangen en toegankelijk op te schrijven. Zoals het er nu lag, ging het nog te veel kanten op. Het schreef ook niet meer lekker, vertelde ze.
We spraken over manieren om haar verhaal terug te brengen tot iets wat behapbaar is voor de lezer. Wat was de kern? Wat wilde ze dat haar lezer aan het eind van dit hoofdstuk wist?
Je ziet weleens dat schrijvers aan het eind van het hoofdstuk de boel samenvatten in een paar punten. Bullets. Dat kun je natuurlijk ook vooraf doen, voordat je het hoofdstuk uitschrijft. Wat moet je lezer onthouden, wat zijn de kale gedachtestappen?
De zon scheen op het scherm van mijn laptop waar haar hoofdstuk 1 openstond. ‘Wat zeg je over dit onderwerp tegen je cliënten in je praktijk?’
‘Nou,’ zei ze, ‘dat weet ik wel!’ En moeiteloos somde ze de vier bullets van haar eerste hoofdstuk op, daar aan die picknicktafel.
Hartstikke mooi. Van die punten ging ze tussenkoppen maken en daaronder schreef ze uit wat er onder die kop hoorde, zonder zijpaden in te slaan.
‘Wordt het dan niet te simpel?’ Ze was bang dat dan niet genoeg overkwam hoeveel kennis ze had op dit vlak. Als ze drastisch zou afbakenen, was het dan nog wel interessant? Was dat niet allemaal al bekend?
Eh, nee. Voor mij niet. En ook niet voor al die gezinnen die ze de afgelopen jaren als traumatherapeut begeleidde. Van hen hoorde ze juist vaak hoeveel ze hadden gehad aan haar werkwijze en haar blik op de dingen.
Dat die aanpak is gestoeld op kennis en ervaring die ze had vergaard in jaaaaren werk en studie, betekent niet dat ze al die kennis ook in dat boek moest stoppen. Het was juist aan haar om te filteren en te vertalen: de slag te maken van haar expertise naar wat-moet-mijn-lezer-hierover-weten?
Daarvoor moet je uit je eigen schoenen stappen, in die van je lezer. Die zal je dankbaar zijn!
Een maand geleden kwam haar boek uit bij uitgeverij Cargo: Wat ik aan mijn kinderen wil doorgeven van Stephanie Goossens. Samen met literair agent Maarten Boers en heel veel anderen stond ik ontzettend trots te wezen daar op de presentatie.
Vlak vóór de presentatie was de tweede druk al in gang gezet, de eerste oplage was eruit gevlogen.
Dus. Kies. En hou vol.
Elke woensdag hebben we een samenschrijfuurtje. Van 9.00-10.00u. Via Zoom. Als steuntje in je schrijfrug. Maakt niet uit wat je schrijft. Doe je ook mee? Aanmelden kan hier.
Handvatten nodig? In onze toolkit vind je niet alleen een uitgebreid format voor je inleiding, maar ook voor je flaptekst. Superbelangrijke teksten! Plus een jaarplanning van idee tot boek en een vragenlijst om je boekconcept scherp te krijgen. Bespaar jezelf een hoop tijd en frrrrustratie, nu voor €39. Lees meer over de toolkit.
