‘U straalt met positiviteit!’ zei de man die we net op de fiets hadden ingehaald. We stonden bij het stoplicht. Hij met twee tassen aan zijn stuur, ik met een kind achterop, op weg naar zwemles. 

Ik voelde me allesbehalve stralend. 

Zo’n dag die goed begon met een mooi gesprek met een auteur en een literair agent in Amsterdam, maar die gaandeweg was verzand in te veel dingen in te weinig tijd. Net te laat op pad naar zwembad waar ik in de kantine de ouderraadvergadering zou voorbereiden, patatje halen op de terugweg en door naar school en of dochter kon oppassen want man was weg. En nog even taart regelen. Dat alles mentaal uitstippelend terwijl vanaf het achterzitje een eindeloos Ninja-verhaal werd opgelepeld, voelde ik me met name achter de feiten aan lopen en niet heel erg sprankelend en in het nu. Ik straalde hooguit zweet.  

‘Wie was dat, mama?’
Geen idee, maar deze beste man zag iets wat ik zelf niet zag. Met de rug wat rechter fietste ik verder.

Iets vergelijkbaars merk ik ook geregeld bij schrijvers. Dat ze zo in zichzelf zitten dat ze niet meer goed zien wat ze te brengen hebben. Dat ze in de loop der tijd zijn gaan denken: wie zit hier nou op te wachten? Ik hoorde pas nog iemand zeggen: ‘Alles wat ik opschrijf, wist ik al.’ Ja, natuurlijk! Daarom ben jij ook de aangewezen persoon om dit verhaal de wereld in te slingeren! 

Soms heb je iemand nodig die ziet, die ziet, wat jij niet ziet. Voor wie jouw verhaal nieuw is en interessant. Als diegene dat dan tegen je zegt, is dat soms al genoeg om nieuwe moed te verzamelen en door te gaan. 

Zit je op zo’n punt? Wacht niet op de man bij het stoplicht, maar vraag zelf dan eens iemand om even mee te lezen. Iemand uit je vakgebied of iemand met schrijfervaring. Zo iemand heeft misschien niet meteen Oplossingen, maar kan je net een beetje vertrouwen geven waardoor je over je hobbel heen komt.      

Zet ‘m op!
En heb je ons gratis ebook Vijf vette valkuilen bij het schrijven van je businessboek al?