‘Prachtige foto!’ riep Willemijn Hoebert, weervrouw van de NOS. Achter haar waren twee regenbogen te zien. ‘We krijgen 500 foto’s per dag binnen, maar voor het eerst in elf jaar zie ik er zo eentje!’
Het bleek geen ordinaire dubbele regenboog, maar twee losse. De ene ging schuin naar rechts en de ander recht omhoog, wees Willemijn glunderend aan. Had iets te maken met druppelgrootte. Tijdens haar jubelverhaal was ik (Jet) rechterop gaan zitten, terwijl ik geen speciale interesse heb in het weer.
De tip van vandaag: doe wat Willemijn doet. Laat je enthousiasme doorklinken in je tekst.
Als je veel uren stopt in het schrijven van je boek, dan wil je ook gelezen worden. De manuscripten die wij onder ogen krijgen, zijn vaak interessant en goed doordacht. Maar geregeld tikken we in de kantlijn: probeer aansprekender te schrijven. En dat kan op allerlei manieren.
Kijk, je bént bovengemiddeld geboeid door je onderwerp, anders schreef je dit boek niet. Maar veel schrijvers raken dit vuur gaandeweg een beetje kwijt. Of denken dat het niet past in schrijftaal. Van dat waakvlammetje worden je lezers niet direct erg warm. Dus pook de boel op en laat merken dat dit verhaal jou aan het hart gaat. Laat zien wat er zo bijzonder aan is. Dat werkt aanstekelijk.
Stap even uit je tekst en vraag je af waar dit groeiende Word-document ook alweer mee begon. Waarom wilde je dit boek schrijven? Wat fascineert jou zo aan dit thema? Roep dat enthousiasme weer op en breng het in je tekst.
Dat hoeft niet op zijn Freek Vonks of Erik Scherders, dat kan ook subtieler.
Alle hoeken van de baan, een bevlogen boek over tennis dat ik vorig jaar begeleidde, barst van het plezier. Dat klinkt niet alleen door in de stukken over tennis-jargon en zijn rake observaties van de amateursporter, maar ook in de verhalen over legendarische tennissers. Je kan merken dat hij met veel genoegen research heeft gedaan:
‘Op 23 juni 1974 noteert Arthur Ashe in zijn dagboek: “Iedere keer dat ik Connors vandaag tegenkwam in de kleedkamer, kostte het al mijn wilskracht hem niet op zijn gezicht te slaan.”’
Ook in Oermens 2.0, over oude genen in nieuwe tijden, zit dat vuur. Mikkel Hofstee vertelt vol ontzag hoe geniaal ons lijf in elkaar zit.
Sommige boeken lenen zich wonderwel voor een enthousiaste toon. Chief Ouwe Dibbes, over Sander de Kramer, volksheld in Afrika, bijvoorbeeld. Daar mocht ik me tegenaan bemoeien als redacteur en daar zit hoe dan ook al veel geestdriftigs in.
Ja, zeg je misschien, maar ik schrijf over de gemeente. Nou, geweldig. Want ook – juist – verhalen die zich er op het eerste gezicht minder voor lijken te lenen, zijn een stuk aansprekender te maken door je eigen ziel en drijfveer meer te laten doorklinken. En het schrijft ook nog eens een stuk prettiger.
Soms is het woord ‘fascinerend’ al genoeg. Een waterschapper die ik begeleid bij zijn boek schrijft over ‘het mooie rivierenland’. Hoe dan ook is het vaak fijn als je jezelf meer in de tekst schrijft. Zet hem op!
En heb je ons gratis e-book Vijf vette valkuilen bij het schrijven van je businessboek al?
