Ze waren met zijn twaalven, minstens. Een Franse familie in de beek bij de Gorges de Galamus, een enorme en schitterende kloof in de Franse Pyreneeën, afgelopen zomer. Ze zochten een plek. 
Eerst kwamen er twee neven voorbij geglibberd: slappe gympies op gladde stenen vol mos, shoppers vol lunch boven de stroom. De achterblijvers riepen met Zuid-Europees volume en handgebaren. De jongens riepen temperamentvol terug en glibberden weer naar de groep die besloot de overtocht te wagen: een handvol bejaarden met overgewicht, klapstoelen en onhandige uitpuilende tassen die omhoog gehouden moesten worden.

Wij (veel te goed uitgerust met bergschoenen en rugzak) sloegen het gade en hielden ons hart vast toen de tachtigjarigen voorbij stiefelden. De oudsten hadden een stok. Opa verloor zijn hoed. Maar niemand zijn evenwicht. Er werd een hoop geroepen, gewiebeld, gelachen.
Na een half uur was het volbracht en zaten ze met zijn allen op een ruime mooie plek aan de beek. Op fijne stoelen. Lekker te eten. 

Over sommige dingen moet je niet eindeloos nadenken. Of je wel goede materialen hebt. Of je het wel kan. Of je niet beter een andere route kunt nemen. 
Wil je een boek schrijven, begin dan gewoon. Ga die beek in, geniet ervan, bekijk onderweg wat je nodig hebt en kijk eens waar je uitkomt! 

Ga jij ook eindelijk je boek schrijven? Misschien heb je hier wel wat aan: ons gratis e-book Vijf vette valkuilen bij het schrijven van je boek.

En voor wie nu echt gericht aan de slag wil, is er de schrijftraining of de toolkit met superhandige materialen.